สิทธิประโยชน์จากประกันสังคม มาตรา 33 vs มาตรา 39

“ประกันสังคม” ในประเทศไทยมีระบบที่แบ่งออกเป็นหลายประเภท โดยหลัก ๆ จะมี “มาตรา 33” และ “มาตรา 39” ที่มีความแตกต่างกันในแง่ของสิทธิประโยชน์และกลุ่มผู้ประกันตน มาดูกันว่า “มาตรา 33” และ “มาตรา 39” มีสิทธิประโยชน์อะไรบ้าง และมีความแตกต่างกันอย่างไร

1. “มาตรา 33”: สำหรับผู้ที่ทำงานในภาคเอกชน

“มาตรา 33” เป็นการสมัครเข้าร่วมประกันสังคมสำหรับ ผู้ที่ทำงานในภาคเอกชน โดยการสมทบเงินเข้ากองทุนประกันสังคมทั้งจาก นายจ้าง และ ลูกจ้าง ซึ่งถือเป็นการช่วยสนับสนุนให้พนักงานได้รับสิทธิประโยชน์จากภาครัฐเมื่อเกิดเหตุการณ์ที่ต้องการความคุ้มครอง

สิทธิประโยชน์ที่ได้รับจากมาตรา 33

1. เงินทดแทนรายได้ (กรณีเจ็บป่วย, คลอดบุตร, อุบัติเหตุ)

- หากเกิดการเจ็บป่วยหรืออุบัติเหตุ ผู้ประกันตนสามารถได้รับ “เงินทดแทนรายได้” ระหว่างการลาพักรักษาตัว

- การลาคลอด: ผู้ประกันตนในมาตรา 33 จะได้รับเงินทดแทนรายได้ระหว่างการลาคลอดบุตร

- กรณีทุพพลภาพ: หากเกิดทุพพลภาพจะได้รับเงินทดแทนหรือเงินช่วยเหลือในกรณีที่ไม่สามารถทำงานได้

2. เงินบำนาญชราภาพ (กรณีเกษียณ)

- เมื่อผู้ประกันตนมีอายุครบ 55 ปีและมีการสมทบเงินตามเกณฑ์ที่กำหนด จะได้รับ “เงินบำนาญชราภาพ” ที่ช่วยรองรับค่าใช้จ่ายหลังเกษียณ ซึ่งคำนวณจากอายุงาน และจำนวนเงินสมทบ

- การจ่ายเงินบำนาญ จะช่วยให้ผู้เกษียณมีรายได้ประจำในการดำรงชีวิตหลังจากออกจากงาน

3. เงินสงเคราะห์การตาย

- หากผู้ประกันตนเสียชีวิต ครอบครัวหรือทายาทจะได้รับ “เงินสงเคราะห์” จากกองทุนประกันสังคมเพื่อช่วยเหลือในกรณีที่เกิดการสูญเสีย

4. สิทธิในการรักษาพยาบาล

- ผู้ประกันตนในมาตรา 33 จะได้รับ “สิทธิในการรักษาพยาบาล” ที่โรงพยาบาลของรัฐหรือโรงพยาบาลที่มีการตกลงกับประกันสังคม โดยสามารถรักษาพยาบาลได้ในราคาต่ำกว่าค่ารักษาปกติ

5. กรณีประสบอุบัติเหตุจากการทำงาน

- หากเกิดอุบัติเหตุจากการทำงาน ผู้ประกันตนในมาตรา 33 จะได้รับสิทธิในการได้รับ ค่ารักษาพยาบาล หรือ เงินทดแทนรายได้ ในกรณีที่ไม่สามารถทำงานได้

2. มาตรา 39: สำหรับผู้ที่เคยทำงานในภาครัฐ/เอกชนแล้วออกจากงาน

“มาตรา 39” เป็นการสมัครเข้าร่วมประกันสังคมสำหรับ ผู้ที่เคยทำงานในมาตรา 33 และต้องการคงสิทธิประโยชน์ไว้ต่อไปหลังจากออกจากงาน (เช่น เกษียณ, ลาออก หรือไม่ทำงานแล้ว) โดยผู้ที่เข้าร่วมมาตรา 39 จะต้องสมัครและจ่ายเงินสมทบเองโดยไม่ต้องพึ่งนายจ้าง

สิทธิประโยชน์ที่ได้รับจากมาตรา 39

1. เงินทดแทนรายได้ (กรณีเจ็บป่วย, ทุพพลภาพ, อุบัติเหตุ)

- แม้จะไม่ทำงานแล้ว แต่ผู้ประกันตนในมาตรา 39 ยังคงสามารถได้รับ “เงินทดแทนรายได้” ในกรณีเจ็บป่วย หรืออุบัติเหตุที่ทำให้ไม่สามารถทำงานได้ รวมถึงกรณีทุพพลภาพ

2. เงินบำนาญชราภาพ (กรณีเกษียณ)

- เมื่ออายุครบ 55 ปี ผู้ที่อยู่ในมาตรา 39 และมีการสมทบเงินตามระยะเวลาที่กำหนด ก็สามารถรับ “เงินบำนาญชราภาพ” ได้เหมือนผู้ที่อยู่ในมาตรา 33 หากมีการสมทบเงินตามจำนวนที่กำหนด

3. เงินสงเคราะห์การตาย

- ผู้ประกันตนในมาตรา 39 หากเสียชีวิต ครอบครัวหรือทายาทก็สามารถรับ “เงินสงเคราะห์” ได้เช่นเดียวกับผู้ประกันตนในมาตรา 33

4. สิทธิการรักษาพยาบาล

- ผู้ประกันตนในมาตรา 39 ยังคงได้รับ “สิทธิในการรักษาพยาบาล” ที่โรงพยาบาลของรัฐหรือโรงพยาบาลที่ตกลงกับประกันสังคม แม้จะไม่ได้ทำงานแล้ว แต่ยังคงมีสิทธิในการรับการรักษา

สรุป

มาตรา 33 และ มาตรา 39 ของประกันสังคมมีสิทธิประโยชน์คล้ายกันในหลาย ๆ ด้าน เช่น การได้รับ “เงินบำนาญชราภาพ” และ “เงินสงเคราะห์การตาย” รวมถึงสิทธิในการรักษาพยาบาล แต่ก็มีความแตกต่างในเรื่องของ วิธีการสมทบเงิน และ กลุ่มผู้ประกันตน ที่สามารถเข้าร่วมได้

- มาตรา 33 เหมาะสำหรับผู้ที่ทำงานในภาคเอกชนที่มีนายจ้าง

- มาตรา 39 เหมาะสำหรับผู้ที่เคยทำงานในมาตรา 33 แล้วออกจากงาน และต้องการรักษาสิทธิประโยชน์ต่อไป

หากคุณเป็นพนักงานในภาคเอกชนและกำลังวางแผนการเกษียณหรือออกจากงาน การเข้าใจความแตกต่างระหว่างมาตรา 33 และ 39 จะช่วยให้คุณเลือกใช้สิทธิประโยชน์จากประกันสังคมได้อย่างมีประสิทธิภาพ